„Świat był stworzony z błota, wody, ognia, powietrza”, napisał Brodski w jednym ze swych wierszy. Czytając jego poezje, autorka tej książki szukała potwierdzenia takiej wizji świata w samej materii słownej, w wyborze tematów i motywów. Nie ulega wątpliwości, że semantyka czterech żywiołów określa wyobraźnię materialną poety i wykreowany przez niego model świata. Rezultatem uważnej lektury jest także wskazanie literackich i biograficznych impulsów współtworzących zamysł i stylistyczną fakturę wierszy Brodskiego. Twierdził on, że każde dzieło sztuki jest autoportretem swego twórcy. Intencją autorki było więc obserwowanie, jaka twarz spogląda na nas z tych wierszoobrazów i jaki rodzaj wiedzy o sobie oraz świecie wyraża Brodskiego autoportret z czasów młodości, autoportret z muzą, autoportret we wnętrzu.